เมื่อจันทราโรยรา

"พระชายา... มาหาเปิ่นหวาง"  ครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่เขาเรียกหาข้า  ยามแรกนั้นข้าเกลียดเขาที่พรากข้าจากคนรัก  แต่ความเป็นจริงค่อยๆกัดกินหัวใจข้าจนเปลี่ยนเป็นความด้านชา  "เพคะ ท่านอ๋อง"  ข้าตอบรับโดยไม่ขัดขืนเขาอีกแล้ว

ความรู้สึกของนางค่อยๆโรยรา  คราที่ความเป็นจริงกัดกินหัวใจที่เคยสดใสกว่าใครๆ  ประกายแสงในแววตาค่อยๆเลือนหายไป  ยามนี้  นางเหลือเพียงเรือนร่างอันงามล่มเมือง  หาได้มีความรู้สึกแล้ว